Low code software richt zich op het visueel ontwerpen van applicaties. Er wordt gebruik gemaakt van een grafische gebruikersomgeving (GUI) en het instellen van configuraties in plaats van het schrijven van traditionele computercode. Met low-code ontwikkeling wordt het proces van softwareontwikkeling versneld omdat applicaties worden opgebouwd uit visuele blokken en flows. Mocht het nodig zijn om handgeschreven code toe te voegen dan kan dat nog steeds.
In de jaren 90 begon men met low code. Er werd gewerkt met programmeertalen van de vierde generatie (4GL) en low code werd ingezet in hulpmiddelen voor snelle applicatieontwikkeling (RAD) voor degenen die in die tijd al werkten met modelgedreven ontwerp, automatische codegeneratie, frameworks en visueel programmeren.
Vanaf 2011 groeide de markt met aanbieders en platforms voor low code. Op 9 juni 2014 kreeg analist Forrester Research de term toegekend voor dit type applicatieontwikkeling.
Met low code wordt het ontwikkelingsproces aanzienlijk versneld. Er hoeft minder code te worden geschreven, zo wordt de kans op bugs ook kleiner. Een ander voordeel is dat meer mensen kunnen bijdragen aan de ontwikkeling, dus niet alleen de programmeurs. Kosten, trainingen, het uitrollen en het beheren en aanpassen van de software is goedkoper en sneller met low code.
Low code biedt integratie met bestaande IT-systemen en platforms zoals Oracle en Microsoft. Het maakt het mogelijk om ook oudere applicaties eenvoudiger te vervangen.
Een nadeel van low code software is dat er kosten zijn verbonden aan de gebruikerslicenties.
Geschreven door Kees de Kraker
Directeur
Contact
