Softwareontwikkeling kost altijd meer dan dat je van te voren denkt. Hoe komt dat?
In zijn boekje “Clean Agile” legt Robert C. Martin op een aansprekende manier uit dat dit terug te voeren is op het industriële denken; door analyse en ontwerp weet je precies wat je bouwen gaat. De gedachte is dat je door alle kennis, ervaring en wetenschappelijke inzichten, gegarandeerd de uitkomst krijgt die je hebben wilt. Goed én goedkoop én snel én volledig .
Martin noemt dat het “IJzeren Kruis van (project)management”. Hij legt uit dat dit niet werkt voor softwareontwikkeling. Je kunt hooguit drie van de vier krijgen bij deze benadering. En dat komt omdat mensen niet precies weten wat ze willen. Globaal weten ze welke problemen ze op willen lossen, maar dat vertalen naar een systeem is niet eenvoudig. Daarom worden vereisten tijdens het bouwen steeds opnieuw geëvalueerd en heroverwogen. Er worden nieuwe functies toegevoegd en oude verwijderd. De gebruikersinterface veranderd wekelijks, zo niet dagelijks.
Bij een softwaretraject is het daarom beter om uit te gaan van goed genoeg, snel genoeg, goedkoop genoeg en zoveel als mogelijk gedaan. Mijn stelling is daarom dat een fixed-price softwareproject nooit het beste resultaat oplevert. Je houdt eigenlijk altijd iemand voor de gek. Ofwel de ontwikkelaar gaat volledig de mist in en het kost hem veel geld, ofwel de klant is aan het eind van het traject gefrustreerd en/of een hoop geld en tijd meer kwijt dan gedacht. Als zowel de klant als de ontwikkelaars de principes van Agile zouden begrijpen, ben ik ervan overtuigd dat veel meer softwareprojecten succesvol verlopen.
Softwareontwikkeling kost altijd meer dan dat je van te voren denkt. Hoe komt dat?
In zijn boekje “Clean Agile” legt Robert C. Martin op een aansprekende manier uit dat dit terug te voeren is op het industriële denken; door analyse en ontwerp weet je precies wat je bouwen gaat. De gedachte is dat je door alle kennis, ervaring en wetenschappelijke inzichten, gegarandeerd de uitkomst krijgt die je hebben wilt. Goed én goedkoop én snel én volledig .
Martin noemt dat het “IJzeren Kruis van (project)management”. Hij legt uit dat dit niet werkt voor softwareontwikkeling. Je kunt hooguit drie van de vier krijgen bij deze benadering. En dat komt omdat mensen niet precies weten wat ze willen. Globaal weten ze welke problemen ze op willen lossen, maar dat vertalen naar een systeem is niet eenvoudig. Daarom worden vereisten tijdens het bouwen steeds opnieuw geëvalueerd en heroverwogen. Er worden nieuwe functies toegevoegd en oude verwijderd. De gebruikersinterface veranderd wekelijks, zo niet dagelijks.
Bij een softwaretraject is het daarom beter om uit te gaan van goed genoeg, snel genoeg, goedkoop genoeg en zoveel als mogelijk gedaan. Mijn stelling is daarom dat een fixed-price softwareproject nooit het beste resultaat oplevert. Je houdt eigenlijk altijd iemand voor de gek. Ofwel de ontwikkelaar gaat volledig de mist in en het kost hem veel geld, ofwel de klant is aan het eind van het traject gefrustreerd en/of een hoop geld en tijd meer kwijt dan gedacht. Als zowel de klant als de ontwikkelaars de principes van Agile zouden begrijpen, ben ik ervan overtuigd dat veel meer softwareprojecten succesvol verlopen.